هنگامی که بین دو سر مثبت و منفی یک باتری اتصال برقرار می شود ، جریان الکتریکی ایجاد می شود . در این هنگام با جریان الکترون ها یک واکنش شیمیایی آغاز می شود .
کاهش دمای باتری از سرعت انجام این واکنش شیمیایی می کاهد و در نتیجه جریان الکتریکی کمتری نسبت به دماهای بالاتر ایجاد می شود .
رفته رفته برای یک باتری زمانی فرا می رسد که دیگر نمی تواند جریان الکتریکی مورد نیاز را فراهم کند . در این حال اگر باتری گرم شود ، باز هم می تواند جریان طبیعی ایجاد کند . یکی از روش های برطرف کردن این مشکل ، ساختن باتری هایی است که پیش از استفاده ، گرم می شوند . گرم کردن باتری ها (پیش گرمایش) ، پدیده ای نادر و غیر عادی نیست . اگر از یک باتری برای تأمین جریان مورد نیاز یک کویل گرم کننده در همان باتری استفاده شود ، می توان یک باتری همیشه گرم به دست آورد . اگر چه گرم کردن باتری ها پیش از گرم کردن منطقی به نظر می رسد ، اما منحنی تخلیه برای بیشتر باتری ها ، بیش از دما به طراحی و شیمی باتری بستگی دارد . یعنی اگر شدت جریان مصرفی یک دستگاه نسبت به توان کل باتری کم باشد ، می توان اثر دما را نادیده گرفت .
از سوی دیگر ، اگر از یک باتری استفاده نشود نیز در اثر نشت مواد به بیرون آن ، باتری به تدریج بار خود را از دست می دهد . این واکنش نیز وابسته به دما است ، به طوری که اگر باتری ها در دمای پایین نگهداری شوند ، با سرعت کمتری بار خود را از دست می دهند . برای نمونه ، باتری های قابل شارژ معمولی ، در دمای اتاق ، خود به خود پس از دو هفته تخلیه می شوند . در حالی که در یخچال ، دست کمیک ماه طول می کشد تا بار خود را از دست بدهند.
محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد، جانبدارانه، و یا دارای مشکل حق تألیف باشد.
10 سال قبل از ثبت و اعلان استقلال آمریکا در سال 1766، جان دالتون در انگلستان متولد شد. خانواده او در یک کلبه کوچک گالی در روستایی زندگی میکردند. در کودکی، جان به همراه برادرش در یک مزرعه کار میکرد و در مغازه پدر در بافتن لباس او را یاری میدادند. با وجود فراهم بودن اندکی از لوازم اولیه زندگی آنها خانواده فقیری بودند، بسیاری از پسران فقیر در آن زمان از داشتن تحصیلات محروم بودند، اما جان توانست با خوششانسی در مدرسهای در همان نزدیک زادگاهش مشغول تحصیل شود.
در سال 1766، تنها از هر 200 نفر، یک نفر قادر به خواندن بود. جان دانشآموزی خوب بود و به یادگیری علاقه زیادی نشان میداد. آموزگاران نیز او را به یادگیری تشویق میکردند. در 12 سالگی، او اولین مدرسه خود را در شهری نزدیک محل اقامتش باز کرد اما به خاطر کمبود پول مجبور به بستن آنجا و کارکردن در مزرعه عمهاش شد.
3 سال بعد، به همراه برادر بزرگتر و یکی از دوستانش مدرسهای را در 0کندال) Kendall انگلیس باز کرد. به تدرس انگلیسی. لانتین، یونانی، فرانسوی و 21 موضوع علمی و ریاضی پرداخت. جان به یادگیری طبیعت و هوای اطراف خود میپرداخت. او پروانهها، حلزون، و ... را جمعآوری میکرد.جان دالتون پی برد که دچار کورنگی ست و به یادگیری آن روی آورد. در 1793، جان به عنوان معلم خصوصی به منچستر رفت و در کالج جدید مشغول به تدریس شد. و در آنجا به مشاهده رفتار گازها پرداخت.
او به عناصر و اجزاء مختلف و چگونگی درست شدن آنها اندیشید. جان نظریهای داشت که بر طبق آن، هر عنصری از اتمهای مجزا تشکیل شده و تمام عناصر با یکدیگر متفاوت هستند زیرا اتمهای سازنده هر کدام از آنها، با دیگری متفاوت است.
او فکر میکرد که هر عنصری وزن مخصوص میدارد، زیرا از اتمهای متفاوتی تشکیل شده.در سال 1808، جان دالتون کتابی با مضمون، "نظامی نوین در فلسه شیمی" منتشر کرد که در آن وزن بسیاری از اتمهای شناخته شده را جمعآوری و لیست کرده بود. مقدار عددی وزنهایی که او محاسبه کرده کاملاً دقیق نبودند، اما مبنایی بودند برای "جدول دورهای پیشرفته"، اگرچه بسیاری نظریه دالتون در مورد ساختار اتم را نپذیرفتند، اما وی بر تحقیقات خود برای دفاع از نظریهاش ادامه میداد.
جان دالتون در سال 1844 درگذشت، او با افتخار در انگلستان به خاک سپرده شد. بیش از 000/400 نفر بدن بیجان او را هنگام قرار گرفتن در تابوت مشاهده کردند. به عنوان آخرین تجربه و آزمایش، او از کالبد شکافی استفاده کرد تا دلیل کورنگی خود را پیدا کند. او ثابت کرد که چشمان او دلیل این او نمیباشند، بلکه اشکال از قوه درک و احساس بینایی او در قسمتی از مغز او بود که از کار افتاده بود. حتی تا لحظات آخر زندگی. او به گسترش علم و دانش کمک کرد.
امروز، دانشمندان در هر جا، نظریه دالتون درباره ساختار اتم را مورد قبول میدانند. یک پسر ساده روستایی روش جدیدی برای اندیشیدن و نگاه کردن به عالم هستی و چگونگی کارکرد آن را به مردم و اهل دانش نشان داد.
پژوهشهای مورد علاقة او مطالعه انواع شمع، اثر گرما بر واکنش گازها و روشهای تولید ترکیبات نیتروژن دار از نیتروژن جو بود. او جایزةنوبل سال 1919 شیمی را به خاطر ابداع فرایند هابر دریافت کرد. اما چون آلمان در جن؛جهانی دوم از این فرایند برای ساختن مواد منفجره استفاده کرد بسیاری از دانشمندان اعطای جایزةنوبل را به وی مردود دانستند. هابر در دوران رژیم هیتلری به علت یهودی بودن مجبور شد خانه و زندگی خود را ترک کند.
در فروشگاه دوربین عکاسی، قصد داریم روی پلیمرهایی که عکاسی را امکان پذیر میسازند، تمرکز کنیم. قبل از هر
موردی به خود فیلم نگاه کنید. فیلم‌های امروزی از پلیمرهایی مثل پلی استر ساخته شده‌اند. اما در زمان‌های قدیم، این فیلم‌ها از ماده‌ای به نام نیترات سلولز ساخته می‌شدند. اما نیترات سلولز آتش گیر است. لامپ‌های داغ پروژکتورها اغلب سبب آتش گرفتن این ماده می‌شدند و در آن زمان‌ها بسیاری از تئاترها به همین طریق طعمه آتش می‌شدند. بنابراین، این ماده در ابتدا جای خود را به استات سلولز داد و سپس پلی‌استر جای آن را گرفته است.
این فیلترهای رنگی از پلیمری سخت و شفاف به نام پلی کربنات ساخته شده‌اند. این فیلترها برای ایجاد جلوه‌های زیبا و همچنین در عکس‌ها برای فیلتر کردن رنگ‌های مخصوصی از نور به کار برده میشود.
حمل کردن همه‌ی وسایل مورد نیاز، با این کیف دوربین نایلونی بسیار راحت‌تر است.
در گذشته، قبل از اینکه دوربین‌ها، فلاش داخلی داشته باشند، این اشیاء بودند که به آنها مکعب‌های فلاش گفته می‌شد.
پلاستیک شفاف روی سطح خارجی، از جنس پلی اتیلن است. بازتابنده‌ها از پلی استایرن ساخته شده‌اند.
زمانی که عکس ظاهر می‌کنید و مایعات چسبناک را به اطراف می‌ریزید، اگر از این قیف پلی اتیلنی استفاده کنید، محیط کمتر کثیف میشود.
عکس‌هایی را که ارزش دیدن دارند در یک آلبوم عکس مثل این قرار می‌دهید. پوشش چرم مصنوعی این آلبوم از PVC (پلی وینیل کلراید) ساخته شده‌است. بسیاری از بدنه‌ی دوربین‌های عکاسی از پلاستیک‌هایی مثل پلی استایرن ساخته می‌شوند. پلی استایرن‌های شفاف نیز برای لنزهای فلاش به کار برده می‌شوند.
